Terwijl ik naar de bar zweef,
wijkt iedereen uiteen.
OMG, de bruid wil iets drinken.
Mijn trouwdag.
Een fantastische dag.
Minder geweldig is,
dat oudste zoon van 16 besluit onvindbaar te zijn.
De hele nacht.
Onbereikbaar ook
Woest zijn we.
Bij binnenkomst van het verloren schaap,
staan we hem bij de deur op te wachten,
voor een ouderwetse keukentafelsessie.
Of te wel:
Wij praten, beschuldigen, verwijten.
Hij zwijgt.
Die keukentafelsessies hebben eigenlijk nooit geholpen.
Maar ik wist toen niet beter.
Nu weet ik: het aangaan van de strijd met een puber,
Is altijd een verloren strijd.
Pubers willen autonomie.
Baby’s hebben een box.
De grenzen zijn duidelijk.
Je puber geef je een timebox.
Maak een afspraak,
maar zit hem in een duidelijke omschreven
periode niet achter de broek.
Check daarna neutraal
of zijn eigenhandig opgeëiste zelfstandigheid
terug te zien is,
of dat hij niet zo zelfstandig blijkt als hij zegt.
Herhaal dat en bied telkens hulp aan.
Timeboxen zorgen ervoor dat je kind zijn autonomie behoudt en zelf aan zet is.
En jij zit op het vinkentouw!
Probeer het eens uit!